Regelmatig hoor ik mensen zeggen: “is dat niet raar dat ik dat voel?”
We hebben in ons leven vaak geleerd om ons gevoel weg te stoppen, dit om verschillende redenen; om te overleven, om ons aan te passen, erbij willen horen, niet afgewezen willen worden.

Soms voelen mensen bijna niets meer, komen ze er heel moelijk bij.
Maar dat is vaak juist een probleem, omdat mensen dan eigenlijk zich een beetje doods voelen. Passie, verlangen, dat is ook allemaal veel verder weg.

Het hoofd heeft het grotendeels overgenomen en bepaalt. Ondertussen wordt er veel onderdrukt wat , maar wat er niet uit mag komen.

Dit kan grote gevolgen hebben wanneer iemand flink geraakt wordt, de controle over eigen emoties en gedrag hebben ze dan niet meer in de hand. De deksel is van de hogedrukpan geschoten. Wanneer mensen hun emoties niet kunnen beheersen, dan gebeuren er soms hele nare dingen.

Dit zie je op dit moment ook veel in onze maatschappij. Mensen die zich door hun emoties laten leiden, met alle gevolgen van dien. Mensen komen tegenover elkaar te staan en zijn niet in staat om begrip te hebben voor de gevoelens van de ander.

Ik ben een gevoelig iemand en als kind huilde ik gemakkelijk, dat was ongemakkelijk voor mijn omgeving, ik moest ermee stoppen. Ook ik had geleerd om sommige gevoelens raar te vinden van mijzelf. Ik schaamde mij daarvoor.

Mijn innerlijke wereld liet ik niet zomaar zien. Dat was van mij, dat bleef bij mij zodat niemand er iets over kon zeggen.

Maar zo’n 20 jaar geleden moest het er uit, het was niet meer te houden. Ik zeg altijd dat mijn ziel op de deur klopte. Er moest iets gebeuren.

Ik begon aan mijn reis naar binnen. Alles te onderzoeken en te bekijken wat eigenlijk niet van mij was, wat ik los mocht laten (denk bijv aan overtuigingen). De kluwen ontwarde ik steeds meer en er kwam steeds meer helderheid. Ik kon steeds verder kijken in het landschap van mijn binnenwereld.

Juist door alles te bekijken, te onderzoeken, te belichten begon ik mijzelf steeds beter te leren kennen. Er kwam steeds meer innerlijke vrijheid, ruimte en zelfverwezenlijking.

Het licht schijnen in de verste hoekjes van jezelf en zeggen: “kom maar, laat jezelf maar zien”, tegen alles wat er in je leeft.

Vaak zijn we daar bang voor, we zijn bang dat we dan destructief gedrag laten zien. Zeker als er boosheid onderdrukt is of diep verdriet.

Maar er is iets als een innerlijke heler in je aanwezig, die precies weet wat er nodig is om naar te kijken, hoe ver, hoe diep, hoe lang. Deze heler bewaakt dit proces, maar die kan dit alleen maar doen wanneer je je ratio loslaat en voelt. Je laat leiden door je intuïtie. Op die manier kan het je leiden naar datgene wat gezien mag worden.

Dit gebeurt op een liefdevolle manier, zonder druk, niets moeten, alleen als het oke voelt.

Wanneer je het licht schijnt op je innerlijke wereld, dan geef je jezelf toestemming om te voelen wat er is. Alles mag er zijn. Het mag gevoeld worden. Door de heler te laten sturen in dit proces, zal het niet destructief zijn, je mag er liefdevol naar kijken.

Het SoulCollage® proces is exact wat dit laat gebeuren, juist doordat je met een kaart identificeert met iets wat in eerste instantie buiten je lijkt te zijn.

Alles mag er zijn en mag gezien worden. De innerlijke wereld kan vaak niet wachten om gezien te worden. En door het toestaan komt er zoveel energie vrij omdat je veel niet meer hoeft te onderdrukken. Dat onderdrukken kost bakken met energie.

Bij dit proces kun je ook je kaarten inzetten voor steun, voor liefde, voor begeleiding.

Met dit proces bereik je innerlijke vrijheid. Nee, niet morgen, maar wel op jouw moment, jouw tempo, jouw diepte, jouw tijd. Jij bepaalt.